Ο μερακλής Ολυμπίτης
Μερακλής είναι πιο πλατιά έννοια από αυτή του γλεντιστή. Δεν αρκεί να συνθέτει και να τραγουδά μόνο καλές μαντινάδες, να γνωρίζει πολλά τραγούδια και όλες τις μελωδίες-σκοπούς και τους κανόνες του γλεντιού, αλλά να είναι και άνθρωπος που διακρίνεται για το ήθος, την καλλιτεχνική του ευαισθησία, το μέτρο του, το προσεγμένο του ντύσιμο, την καλή του οικογένεια, τη γενιά του και γενικά τη σοβαρότητα και την ποιότητα σε όλες τις πτυχές της ζωής του. Είναι εκείνος που αβίαστα γίνεται αποδεκτός από την παρέα. Αυτός που όταν χρειαστεί να επιβληθεί η τάξη στο γλέντι, αρκεί μια και μόνο αυστηρή του ματιά, ένα χαρακτηριστικό παρατεταμένο ξεροβήξιμο, μια μαντινάδα του ή ακόμα και η μαγκούρα του, ως έσχατο μέσο. Είναι αυτός που γνωρίζει πότε θα καταβάσει τον «πάνω χορό» για να ακουστούν νέα θέματα και πότε θα τραγουδήσει κάποιο τραγούδι εύθυμο για να αποφορτιστεί η γλεντική ατμόσφαιρα από θέμα που προκαλεί στεναχώρια και κλάματα. Γλεντιστάδες υπήρχαν και υπάρχουν και σήμερα πολλοί, μα οι μερακλήδες ήσαν λίγοι και σήμερα λιγότεροι, αν όχι ελάχιστοι. «Όλοι γλεντού κουτσά στρα(β)ά σαν μπαίνου στη παρέα, μ’ ο μερακλής ξέρει πολλά κι όλα ’ν’ σεμνά κι ωραία». (Μηνάς Ι. Μιχαηλίδης στην Αυλώνα 30 Αυγούστου 1987, απευθυνόμενος στο δάσκαλο Κομνηνό Ν. Παυλίδη.) Ο μερακλής δεν είναι μόνο ξεχωριστός τραγουδιστής, που γνωρίζει τα διάφορα είδη των τραγουδιών, τις προσεγμένες μαντινάδες και τους κανόνες του διαλόγου στις διασκεδάσεις, καθώς και στα καφενεία όταν συζητά. Ξέρει να χορεύει σοβαρά, αλλά και στην εν γένει ζωή του είναι μια ξεχωριστή και ολοκληρωμένη προσωπικότητα αφού διακρίνεται για την υπευθυνότητα, την ποιότητα, το μέτρο και το ήθος του. Είναι θα λέγαμε παράδειγμα προς μίμηση. «…Ο μερακλής την ώρα που γλεντά είναι σα να ζει σε άλλο κόσμο εντελώς διαφορετικό και αποκομμένο από τον κόσμο τού “εδώ και τώρα”. Το βλέμμα του και το μυαλό του λες και από κάποια χαραμάδα ατενίζει ένα κόσμο του μέλλοντος ή του παρελθόντος, ενώ το παρόν το βλέπει εξιδανικευμένο και απαλλαγμένο από οτιδήποτε αρνητικό. Τέτοιους μερακλήδες συνάντησα αρκετούς». (Αντώνης Ν. Παυλίδης στη Ρόδο σε σχετική συζήτηση στη Ρόδο τον Μάρτιο του 2004). Ως μερακλήδισσες χαρακτηρίζονται και οι γυναίκες οι οποίες μέσα στο αυστηρό πλαίσιο συμμετοχής τους στα γλέντια διαθέτουν συνολικά όλα τα χαρίσματα του μερακλή που περιγράψαμε παραπάνω. Τέτοια χαρίσματα φαίνονται στα ρούχα τους και στα ρούχα των μελών της οικογένειά τους, στα υφαντά, τα κεντήματα, στο νοικοκυριό τους, καθώς και στις εμφανίσεις στα πανηγύρια, τις διασκεδάσεις και τις οικογενειακές χαρές, αλλά προπάντων στο ήθος και τη σοβαρότητα των λόγων και των έργων τους.
