Πότε ολοκληρώνεται το ολυμπίτικο γλέντι
Όταν περάσουν αρκετές ώρες γλεντιού και διαφανεί ότι τα σημαντικά θέματα εξαντλήθηκαν με τις μαντινάδες που ακούστηκαν, ένας μερακλής ξεκινά να τραγουδά τραγούδι του γονατιστού χορού. Μετά το τέλος του τραγουδιού αυτού μπορεί άλλος μερακλής να «σύρει φωνή» και ν’ ανοίξει νέο θέμα για μαντινάδες. Αν όμως αυτό δεν συμβεί και η τσαμπούνα του «πάνω χορού» αρχίσει, δεν επιτρέπεται πια σε κανέναν να τραγουδήσει με μελωδία που θα υποχρεώσει τους οργανοπαίχτες να «κατεβάσουν» το χορό: «…Αν τολμήσεις να καταβάσεις το χορό, ενώ έχει ήδη ουσιαστικά ανέβη με τη χαραχτηριστική πια υλέα του τσαμπουνιέρη, είναι σαν να θέλεις να προσγειώσεις αεροπλάνο στα πρώτα δευτερόλεπτα της απογείωσής του… Ο τυχόν ενδιαφερόμενος τραγουδιστής πρέπει ν’ αφήσει να σηκωθεί («ν’ ανε(β)εί») ο χορός και τότε με τη μελωδία και το ρυθμό του πάνω χορού μπορεί να παρέμβει τραγουδιστικά». (Μανωλής Ιωάν. Κρητικός, λυριστής, μερακλής και υποδειγματικός χορευτής της εποχής του, το καλοκαίρι του 1998 στο Διαφάνι).
Αν ο «πάνω χορός» έχει ήδη διαρκέσει πολλές ώρες, ένας καλός και αποδεκτός από την παρέα μερακλής μπορεί να «σύρει φωνή» (εισαγωγικό απήχημα-επιφώνημα μαντινάδας) και να «κατεβάσει» έτσι το χορό, προκειμένου να τραγουδηθούν νέα θέματα που ενδεχομένως προέκυψαν και να χαλαρώσουν συνάμα οι χορευτές και οι χορεύτριες μετά από πολλές ώρες έντονου χορού. Πρέπει να πούμε ότι είναι γενικός και αποδεκτός κανόνας ότι ο «πάνω χορός» δεν «κατεβαίνει», αν προηγουμένως όλοι οι χορευτές δεν χορέψουν τις χορεύτριές τους στον «κάβο». Αυτό το γνωρίζουν καλά και το τηρούν, όλοι οι Ολυμπίτες γλεντιστές και οργανοπαίχτες. Κάθε κανόνας όμως έχει και την εξαίρεσή του.
